تابستان پارسال نمایشنامه خوانی آواز قو در پردیس تئاتر شهرزاد با بازی جناب پورصمیمی و کارگردانی خانم سیف را تماشا کردم.کاری که به دلیل بازی های مسلط و محکم هر دو بازیگربیشتر شبیه یک اجرای صحنه ای کامل بود تا نمایشنامه خوانی.بعد از آن در اسفند پارسال شاهد نمایشنامه خوانی داستان ضحاک نوشته ی استاد پورصمیمی و کارگردانی خانم پریزاد سیف و بازی درخشان گروه بازیگران(سعید پورصمیمی،بهرام شاه محمدلو،رضا بابک،کامبیز بنان،مسعود سخایی و خود کارگردان) در تالار رودکی بودم که گویا این نمایش چهل سال پیش هم توسط خود استاد با بازی استاد بابک و استاد شاه محمدلو اجرا شده بود.از بعد از این دو نمایشنامه خوانی اخبار فعالیت های خانم سیف را دنبال کردم و تابستان امسال شاهد بازی درخشان ایشان در نمایش نمی دونم فردا چی میشه نوشته ی تنسی ویلیامز و کارگردانی آقای بنان بودم که خود خانم سیف دراماتورژ این کار هم بودند.و حالا هم این نمایش زیبا.نمایشی که در عین سادگی و بی آلایشی تآثیر عمیقی روی تماشاچی گذاشت.
طراحی صحنه ساده و ظریف بود طوری که در هیچ لحظه دست و پاگیر بازیگران نبود.از هر وسیله ای بارها به شکل های مختلف استفاده شد.گریم بازیگران اصلا اذیت نمی کرد.همین طور موسیقی.انگار کارگردان اصل را بر بازی درخشان استاد پورصمیمی و متن زیبای چخوف گذاشته بود.البته بر روی متن بیشتر از نمایشنامه خوانی کار شده بود و شخصیت ها بیشتر بسط داده شده بود.کارگردان با زیرکی از دیگر متن های چخوف در این نمایش استفاده کرده بود.مثلا جایی ناتاشا و واسیلی قطعه ای از دایی وانیا یا سه خواهر را اجرا می کردند و جایی واسیلی چخوف را در مقابل شکسپیر قرار می داد.خلاصه این نمایش ارزش بیش از یک بار دیدن را دارد.
استاد سعید پورصمیمی افسانه ای مثل همیشه درخشان بازی کردید.خانم سیف عزیز هر بار که نمایشی از شما می بینم چه در آن بازی می کنید چه کارگردانی شگفت زده می شوم.ممنون به خاطر این کار زیبا.شب ما را ساختید