سلام خدمت همه همراهان خوب سایت تیوال:
نظر به اینکه خیلی نقدها در مورد نمایش " حضرت اشرف " شنیدم دوست داشتم نظر خودم رو بعد از دیدن این نمایش بگم.
نمایشی به نویسندگی وکارگردانی حسین پاکدل تو روزهای سرد زمستان با شروع نمادهایی از طناب ها در بک صحنه شاید طناب دار، شاید طناب نجات و انسانهایی که از اون آویزون شدن، به روی صحنه ی سالن ناظر زاده ایرانشهر، با نمایشنامه ایی خوب و شیرین که با تماشاچی خوب ارتباط برقرار میکنه به اجرا رفت.
چیزی که من و در ادامه کمی آزار داد نشیمنگاهی بود که در وسط صحنه بیشتر بازی هارو به اون نشیمنگاه وصل میکرد که احساس میکنم اگر اون نشیمنگاه نبود بازیگر گسترده تر و راحت تر بازی میکرد که به نظرم این یکی از ایراد های کارگردانیه که کارگردانی رو خطی جلوه میکنه شاید هم کارگردان قصد داشته جلوی تکاپوی بازیگرها رو روی صحنه بگیره.
بیشتر کارکترهای نمایش مثل ارواح سرگردان با گیریمی از صورت های سفید دست وپنجه نرم میکردن که صورت شفاف و مجزا و واقعی حضرت اشرف من و وادار به جدایی دیگران از این شخصیت میکرد تا جایی که پابرهنه و پاپتی بودن این شخصیت و در ادامه رسیدن اون به درجه و مقامی بزرگ نشان از شخصیت هاییست که ما با کوچک شمردنشون به مسیر بزرگ جلوه دادنشون ... دیدن ادامه ›› کمک میکنیم.
کارکتری با دوربین خیالی با بازی "محمد صادق ملک" خیلی روان و خیلی راحت ارتباط برقرار میکرد که به ما میگه این نمایش و اتفاقات همه بر اساس مستندات و این دیده ها نوشته شده و از اون در نمایش به کار برده که به نظرم یکی از اتفاق های درست است.
در مورد بازی ها و نقش حضرت اشرف که به دست آقای "حمیدرضا نعیمی" سپرده شده بود که به نظرم درست هم جا افتاده بود و برام دلنشین بود شخصیتی که از شروع نمایش با تمام درگیری ها و زد وخوردها و خس خسهای درون اعضای بدنش و وارد کردن و درگیر کردن تماشاچی درون کار، برقراری ارتباط بین کارکترهای دیگه ،نوع نگاه کردن ها رفت و آمدها و ایستادن ها و نشست و برخواست ها با دیگر بازیگران همه چیز نشان یک اصول و درجه یک بازی خوب بر قائدهای نمایش بود یه جور ریاضی که به تماشاچی منتقل میکرد.
من ایشون و در نقش ها و شخصیت های متفاوت دیده بودم اما این کارکتر در این نمایش کمی پیچیده بود که آقای نعیمی از عهده اون بر اومده بود و به درستی اجراش کرد به دور از هر تصنعی، تو شیوه بازیگری متد همیشه گفته میشه بازیگر باید دور از تصنع و اغراق و ادا باشه که شخصیت حضرت اشرف دور از همه ی اینها بود که باعث دلنشینی و برقراری ارتباط درست با تماشاچی میشد که تنها به بازی حضرت اشرف ختم نمیشد بازی های خوب تو کارکتر های محمد صادق ملک و نقش زن محمد صادق ملک و آقای امیر کاوه آهنین جان، بازی ها رو روان جلوه میداد .
با وجود بازی های روان اما یکی دوتا مشکل در کار بود که من نتونستم درک کنم از جمله شخصیت نیکی مظفری آدمی لال که کلا حرف نمیزنه به جز صحنه ی پایانی که من دلیل حضورش و نفهمیدم یعنی چی ، اگر این کارکتر و از نمایش حذف میکردیم اتفاق خاصی می افتاد؟
در اخر باید بگم آقای حسین پاکدل بهترین انتخاب رو برای شخصیت حضرت اشرف نمود.
از تک تک عوامل پشت صحنه و بچه های گروه تشکر میکنم و به دوستان دیگه حتما پیشنهاد میکنم این نمایش رو ببینند و لذت ببرند.
ممنونم از همراهیتون.