من به شدت از کارهای برادران قاسم خانی لذت میبرم مخصوصا محراب که در زمینه نوشتن طنز بی نظیره و وقتی من یه مطلب ازش میخونم از اول تا آخر اون مطلب می خندم یه سری آدمهارو باید دوست داشته باشی که در اون صورت براتون جذاب ترن. همین حرفم در مورد پژمان جمشیدی هم صدق میکنه که وقتی من توی طنز حالت چهرشو میبینم می خندم با این توضیحات شاید بی ربط، میخواستم بگم شاید فیلم مضمون خیلی زیادی نداشت ولی من به شدت خندیدم که در سینمای ایران این موضوع خیلی کم اتفاق میافته