نمایش داستان خرس های پاندا ، از اون دسته کارهایی که وقتی میایی بیرون سالن تا ساعت ها درگیر مفاهیم نمایش هستی و چه چیزی بهتر از این برای مخاطب هنر. با نمایشنامه ای چند وجهی روبرو هستیم ، 9 شب همراهی زنی با یک مرد که او را برای زندگی پیش رویش آماده می کند ، این زندگی بعدی مرد هم می تواند تولد باشد هم مرگ و شاید هم هر دو!!! که به زیباترین شکل ممکن به اجرا در آمده . میزانسن و طراحی دکور کاملا کاربردی و در راستای مفاهیم استعاره گونه نمایشنامه بوده و وفاداری کارگردان به متن نمایشنامه با وجود سختی های زیاد برای به نمایش درآوردن چنین نمایشنامه ای با توجه به قوانینی که همه میدونیم!!! تحسین برانگیزه . انتخاب موسیقی های مناسب و حباب های آخر نمایش به تاثیرگذاری نمایش بر مخاطب افزوده . اجرای موفق ، چنین نمایشی برای هر بازیگری ممکن نیست چون بجز موارد تکنیکی ، نیازمند درگیر شدن شدید احساس بازیگر در اجرا است که اگر نباشد بدون اغراق مخاطب با توجه به ریتم تا حدی کند نمایش خسته می شود اما بازی های کاملا با احساس و انرژیک رضا مولایی و سهیلا گلستانی در این نمایش فوق العاده خوب بود و مخاطب حرفه ای تیاتر با بازیگران نمایش ارتباط خوبی برقرار میکند، نکته ای که امروزه تبدیل به حلقه مفقود بازیگری در تیاترها شده : ((عدم ارتباط حسی بین بازیگر و کاراکتر)) درحالیکه بازیگر بر روی صحنه باید چیزی فراتر از دیالوگ گفتن و... باشد. شخصا از دیدن این نمایش حرفه ای کلی کیف کردم و توصیه میکنم تماشای این نمایش رو از دست ندید.