دیشب به تماشای این نمایش نشستم و بسیار لذت بردم از همان ابتدای شروع نمایش مسخ بازیهای زیبا و تروتمیز بازیگرا شدم ، طراحی صحنه ، افکت ها و موسیقی ها همه و همه حس آرامشِ عمیقی رو به تماشاچی منتقل می کرد ، و کارگردانیِ زیبایِ این نمایشنامه ی سخت که سختیِ اجراش توی ایران به نظر من چند برابر بیشتره به خاطر ممیزیهای زیاد ولی کارگردانِ این نمایش با وجود تمام این سختیها خیلی زیبا تونسته به عنوانِ یک زن ظرافتها و حس هایِ عاشقانه ی این اثر رو منتقل کنه ، حتی رنگها و نور پردازیها هم همه و همه تماشاچی رو تا پایانِ نمایش با آرامشِ عمیقِ خودش تا انتها همراه می کرد و من تا ساعتها بعد از تماشای این نمایش حسِ آرامش و سرخوشیِ عمیقی رو درونم احساس می کردم و بازیِ زیبا و تاثیر گذارِ رضا مولایی و سهیلا گلستانی تماشاچی رو کاملا به باورِ لحظه لحظه هاشون میرسوند .
دمتون گرم به خاطرِ اثرِ زیبایی که خلق کردین