اجرای همایون شجریان و سهراب پورناظری بسیار عالی بود. قطعات مناسبی برای اجرا انتخاب شده بود. استفاده خلاقانه ای از نور شده بود هرچند که ناهماهنگی هایی هم به چشم می اومد. سطح نمایش از کنسرت پایین تر بود و نمایش نامه نویس مفروض گرفته بود که تماشاچی از شاهنامه چیز زیادی نمی دونه پس باید پایه ای ترین داستان های شاهنامه رو هم آشکارا تعریف کرد و مثلا زال چند بار بگوید که پسر سام است و پدر رستم است و عاشق رودابه است و ...