ضمن عرض خسته نباشید به تمامی عوامل لازم میدانم چند نکته را ذکر کنم، باشد که در اجراهای بعد به بهتر شدن نمایش کمک کند.
اینکه جسارت این را داشته باشیم که سراغ همچین متن پرزحمتی برویم اتفاق خوبی ست ولی باید توانایی انجام آن را هم در خود ببینیم.....!
نمایشی که من دیشب در شب اول اجرا دیدم شبیه یک شوخی با رمان گوژپشت نوتردام بود...بازی بازیگران فاقد هرگونه احساس و با کمترین اکت روی صحنه....گریم بسیار سرسری و پیش پا افتاده، صرفا با گذاشتن یک غوز بر پشت، شخصیت کوزیمودو شکل نمی گیرد، یا با پوشیدن یک لباس قرمز جذابیت ازمرلدا به مخاطب القا نمیشود....گمان میکنم نباید خیلی سخت باشد که بازیگران کفش های یک شکل و یک رنگ بپوشند، حداقل برای آن شش بازیگر فرعی صحنه!
کتونی سبز فسفری آن هم در اجرای چنین متن کلاسیکی؟
آن پرده ی سفید نمی شد کمی بلندتر باشد که ما پاهای بازیگران را و رفت و آمدشان را از پشت صحنه نبینیم؟
هماهنگی نور و صدا هم که تقریبا افتضاح بود،به طوری که صدای نفس نفس زدن بازیگر بعد از خروج از صحنه در میکروفون بارها شنیده شد که البته این یکی برای شب اول اجرا قابل اغماض است....