یک کار کاملا رادیویی که می شد چشم هات رو ببندی و فقط بشنویش.
وظیفه ی یک تئاتر خلق تصویره. وقتی این ازش گرفته بشه و به جاش فقط بایستیم و دیالوگ های خیلی قشنگ هم بگیم باز تماشاچی خسته میشه.
به شخصه اصلا با پایان کار ارتباط نگرفتم و به نظرم خیلی حقنه ای بودش و همه چیز رو هی می خواست بکنه توی چشم تماشاچی. در حدی که میگفتیم تموم شه زودتر و معذبمون کرده بود تا حدی.
متن خوبی که کارگردانیش ضعیف بود، توقع من رو به شخصه براورده نکرد این کار.