با نظر آقای مهدوی که این پایین نوشته موافقم، من داستان رو کامل میدونستم و چند مدل اجرا از بینوایان دیده بودم که یکیشونم موزیکال بود و در نتیجه نمایش به دو سوم که رسید کسل شدم، ولی مثلا برای همراهانم اینطور نشد. به نظرم کسانی که خیلی بدشون اومده موزیکال دوست ندارن یا با قیمت بلیط 185 تومنی انتظار نمایش معرکه ای دارن در حالیکه نمایش متوسط و تجربه ی جالبی بود.
خب وقتی داستان رو کنار میذاریم به مسایل اجرایی و دکور و این چیزا دقت میکنیم که به نظرم تنها مورد خیلی بد دکور زشتی با نمای تخته جعبه میوه ای بود که تو همون بدو ورود به سالن تو ذوق میزد و تا آخر کار هم برام عادی نشد. کاش از یه نمای خنثی تری استفاده میکردن. نورپردازی و تغییر صحنه و اون تصاویر پشتی خوب بود و حس صحنه ها رو خوب القا میکرد ولی باز پخش کلوزآپ شخصیت ها با حرکات آهسته تو گوشه های بالای صحنه باز تو ذوق زننده میشد. کاش صحنه های اجرای زنده رو پخش میکردن.
لباس ها و طراحی حرکات خوب، اجرای ارکستر و موسیقی عالی و خوندن بازیگرها قابل قبول بود. بازی ها خوب بود، ولی خب بازیگرانی مثل پارسا پیروزفر و نوید محمدزاده که تو تئاترهایی که بیشتر بار اجرا رو بازیگر به دوش میکشه میدرخشن ممکنه اینجا توقع عمومی رو برآورده نکرده باشن.

من نمایش الیور توییست رو ندیده بودم و تو ذهنم این اجرا رو با موزیکال 2012 بینوایان و یا اجراهای موزیکالی مثل شبح اپرا مقایسه میکردم و با ... دیدن ادامه ›› اونا فاصله داشت. اما اینکه توی ایران چنین تئاتری رو ببینم خوب بود و دیدنش رو توصیه میکنم.
سالن بسیار بزرگیه که البته من ازش خوشم نیومد و نمیدونم چقدر مناسب اجراس یا استاندارده فقط میتونم بگم که مدیریت آشفته ای داشت و خود مردم بدون راهنمایی یا کنترل خاصی و نسبتا خوب و با حوصله وارد و خارج میشن، بروشوری در کار نبود. توقع پارکینگ هم نداشته باشین و تو کوچه های دور و بر هتل پارک کنید، نمایش با تاخیر شروع میشه. قبل ورود به سالن برای دو ساعت بی وقفه نشستن آماده بشین.