اینقدر حقیقی که نمی شد تشخیص بدی اجرا هست یا واقعیت
اینقدر حرفه ای که ذره ذره حرکات و احساساتو درک می کردی، با بازیگر خوشحال می شدی، باهاش عصبانی می شدی، باهاش ناراحت می شدی
تهشم...باهاش بیخیال می شدی...