نمایش و بازى ها عالیییییى و روان بود، آدم حس میکرد واقعا تو یه دورهمى زنانه هستش،خانم صامتى که نقش زن همسایه رو فوق العاده بازى کرده بود،شعرى که در انتهاى نمایش خوانده شد محشر بود و کل نمایش و خلاصه کرده بود فقط یه بخشى از شعر حذف شده بود که بهتر بود حذف نمیشد یعنى به نظر من اصل کار همون تیکه شعر هستش ، من که آخر نمایش دیگه نتونستم جلوى خودم و بگیرم و اشکم سرازیر شد،حتى همسرم که قبلش تمایل چندانى به دیدن این نمایش نداشت(چون همه بازیگرا خانم بودن فکر میکرد شاید موضوع چندان براش جالب نباشه) ده دقیقه که از نمایش گذشت دیدم که با دقت داره تماشا میکنه و آخر نمایش اینقدر تحت تاثیر قرار گرفته بود که دستش و دور شانه هاى من انداخت و بغلم کرد،وقتى از سالن اومدیم بیرون مادرم گفت مجدد بلیط نمایش و بگیر دوست دارم دوباره ببینم، در آخر خسته نباشید میگم به همه عوامل این نمایش فوق العاده زیبا به خصوص خانم تبریزى و خانم صامتى دوست داشتنى،امیدوارم روزى برسه که ما شاهد چنین ماجراهایى در جامعه نباشیم و زنها نه بر علیه هم بلکه در کنار هم باشن ،به قول معروف از ماست که بر ماست