خیلی شیک، ردیف های جلویی یک تئاتر گران قیمت را می خرید که این یعنی حواستان بوده کی فروشش باز می شود. می دانید موضوع نمایش چیست. از تایمش خبر دارید.
با این حال تحمل نمی کنید دو ساعت و نیم تلگرام و اینستاگرامتان را هر پنج دقیقه یک بار چک نکنید، آن قدر که مسئول سالن نور روی تان می اندازد. حوصله تان سر رفته و چاره ای ندارید جز صبر کردن تا اتمام نمایش. ولی چرا تا تئاتر تمام می شود سریع همان موبایل را در می آورید و از بازیگرها مشغول عکس برداری می شوید. فقط آمده بودید ما را کور کنید و عکس از آنها بگیرید. خب بیرون سالن منتظرشان می ماندید. می خواهید پز بدهید که تئاتر رفته اید؛ آن هم فلان تئاتر. خب حداقل یکم برای زحمت و هنر همان بازیگری که برای گرفتن عکس ازش هول هستید، احترام قائل شوید. او توجه و احترام شما را می خواهد نه عکس گرفتنتان را.
متناقض نباشیم.