«زندگی ! ای زندگی!
عنکبوت سیری را میمانی
که به یُمن عادت دیرینه
پروانه های بی دلیل را در نور وسوسه ی تور می کنی!
زین روست به یقین
که آسمان و زمین
از غبار رنگ ان همه بال رنگین است
و چه غمی دارد معصومیت این همه رنج نا هم آهنگ!»

حسین پناهی