اگرچه مطمئن بودم نوشته ی کهبد تاراج با بازی تینو صالحی و سهیل ملکی باید دیدنی باشد اما از کارگردانی درخشان کار شگفت زده شدم.تبدیل ملافه های شسته روی بندهای رخت به جنازه های کفن پوش ایده ی دیدنی و تفکر برانگیز بود...میشد تعبیر و تاویل های مختلفی داشت... .روزها که گذشت و عمر هرکس که سر آمد...یا روزهایی که از سال پنجاه و نه تا هشتادوهشت بر ماگذراندند و محبور به تحمل ان شدیم...ما جنازه هایی عمودی هستیم روی بند ها...یا زنده هایی افقی با امید تغییر ...ما زنده هایی هستیم که جز مردن کاری از ما بر نمی آید یا مرده ایم اما زندگی ادامه دارد...