منکر نفاط ضعف این نمایش مثل ناهماهنگی گروه بازی ساز یا آوازهای فالش و صدا و بیان بعضی بازیگران نمی شوم
اما با نقد نمایش در صفحه ی تیوال بدون در نظر گرفتن سن و سابقه ی هنرمندان اثر مخالفم.
گروه بسبار جوان و مبندی نمایش ماراساد به نسبت سن و تجربه ی خود اثر بسیار دیدنی و کم خطایی خلق کردند.
اینکه یک پدر به جای سرمایه گذاری در خرید و فروش وبیزینس...به خاطر استعداد و عشق و علاقه ی دخترش در تئاتر این هنر مهجور و دشوار سرمایه گذاری کند، از نظر من ارزشمند است.
تئاتر ایران به سرمایه گذاران دلسوز و متعهد و کارگردانهای جسور و خلاق نیاز داردبرای کار گردان و بازیگران جوان این اثر آینده ای درخشان متصور و آرزومندم.
اگرچه مطمئن بودم نوشته ی کهبد تاراج با بازی تینو صالحی و سهیل ملکی باید دیدنی باشد اما از کارگردانی درخشان کار شگفت زده شدم.تبدیل ملافه های شسته روی بندهای رخت به جنازه های کفن پوش ایده ی دیدنی و تفکر برانگیز بود...میشد تعبیر و تاویل های مختلفی داشت... .روزها که گذشت و عمر هرکس که سر آمد...یا روزهایی که از سال پنجاه و نه تا هشتادوهشت بر ماگذراندند و محبور به تحمل ان شدیم...ما جنازه هایی عمودی هستیم روی بند ها...یا زنده هایی افقی با امید تغییر ...ما زنده هایی هستیم که جز مردن کاری از ما بر نمی آید یا مرده ایم اما زندگی ادامه دارد...