حالا از این به بعد، هروقت از میدون آزادی رد میشم یاد این نمایش می افتم... یاد 021 ها... یاد مردی با سه برادر و یک خواهر و مادری که سر زا رفت...یاد پدری که فرصت نکرد دخترش رو ببینه ... یاد دیوارها.... یاد مردی که معشوقش رو در حد پرستش دوست داشت ولی بهش اجازه عبادت داده نشد... یادِ سنگ،که تا به سرمون نخوره آدم نمیشیم... یاد دل ِ تنگ... یاد جمله "دلـــتـــنــــگـــــم" که به تنهایی، یه شعر کامل ِ ... یاد روییدن دسته ای شمعدانی بر قبر، از قلب... یاد حس و حال امروز خودم... یاد"صد سال پیش از تنهایی ما"
سیامک صفری...حسن جودکی...سجاد افشاریان...گروه موسیقی بمرانی...علی آقا :) خسته نباشید
مرســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی....عالــــــــــــــــــــــی بـــــــــــود