قورباغه مث همه سریال های ایرانی این سال ها خیلی خوب و عالی و گیرا شروع شد اما رفته رفتی در یک دوران، تکرار و رکود گرفتار شد، رکودی که در آن به جای اکت و کنش، فقط در یک لوکیشن محدود یا داخل خودرو گفتگو بین شخصیت ها رد و بدل میشد، داستان به جایی رسید که دیگه در اون منطقی حاکم نبود! و نویسنده میتونست به هر شکلی که دوست داره بی دلیل و بی ارجاع و بی منطق هر شخصیتی رو در هر شرایطی قرار بده، پرورش بده یا حتا از بین ببره، شخصیت ها پردازش شده وارد داستان میشدن و حتا برای هر کدوم یک قسمت معارفه وجود داشت اما هیچکدوم از این شخصیت های پردازش شده به شکل درست و قاعده مند سرنوشتشون در فیلم به سرانجام نرسید! رکود قسمت های میانی ناگهان به قسمت های پایانی فصل اول، ختم شد، جایی که حتا بدتر از بدترین فیلم هندی های چند دهه اخیر بالیود بود. چه به لحاظ فرمی و چه به لحاظ داستانی و محتوایی. با این همه حتا بدترین کار هومن سیدی به بهترین آثار برخی کارگردان های ایرانی صد شرف داره!