عرض خسته نباشید خدمت کارگردان، بازیگران و همه عوامل پشت صحنه گروه خاک سفید.
نمایشی خیره کننده، با ریتم تک ضربی از ابتدا تا انتها (به استثناء یک استراحتگاه)، کارگردانی ناتورال و تر و تمیز، بازی های به یاد ماندنی و حضورهای صحنه ای درخشان، طراحی صحنه بی نظیر و جزئیات جذاب در همه چیز.
نقدی که امکانش هست به کار وارد شه استفاده زیاد از شوخی های پایین شهری هست که به نظرم با توجه به شیوه کارگردانی و به عینیت رسوندن فضای خاک سفیدی اون دوران، میشه اون ها رو هم بخشی از رویکرد ناتورالیستی کار به حساب آورد و طبق سلیقه من (همه چیز رو همونطوری که واقعا هست باید نشون داد) به ظرافت کار هم کمک کرده بود.
از طرفی خاک سفید در نشون دادن خونه (خانه/Home) به عنوان آوردگاه روند تغییرات یا سکون فرهنگ جامعه دیروزی (به مثابه جامعه امروزی)، تفکیک مناسبات و ارتباطات بین اونها و وجوه مختلف تغییر در سطح فرهنگ عامه، پیش و پس از یک رویداد ضدبنیادی بسیار موفق عمل کرده بود، که تأثرات فرهنگی مناسبات و ظهور اتمسفر جدید، که با ورود هر کرکتر به فضای خونه ایجاد می شد مثالی بر این ادعا می تونه باشه.
به نظرم می رسید که متن خاک سفید ممکنه در ابتدا یه فیلمنامه بوده باشه که با تغییرات در فرم به نمایشنامه تبدیل شده و اگر چنین هم نباشه، به نظرم نمایشنامه ای هست که میتونه بعدها مبدل به یک فیلمنامه مردم پسند، مدل مغزهای کوچک زنگ زده، با همون تمپو و همون فرم و با تأکید بیشتر به خانواده به عنوان ... دیدن ادامه ›› یک نظام فرهنگی درونی شده و منشأ ایجاد ارزش ها یا ضدارزش ها، مبدل به یک فیلم درخشان برای عام و خاص بشه.
درخشان ترین عنصر کارگردانی و بازیگردانی این نمایش، ایجاد هارمونی بین دقایق مختلف اجرا و بین بازیگرهای اصلی و فرعی در هر قسمت بود؛ طوری که بازیگر با بیشترین تایم حضور و بازیگر با کمترین زمان بر روی صحنه، حرف برای گفتن داشتن و مدل های مختلفی از خودشون رو ارائه می کردن، که از تکراری شدن حضورشون جلوگیری می کرد و در کل با این تفسیر، از بازی خاصی نمیشه به عنوان بازی برتر یا ضعیف تر نمایش یاد کرد، چرا که همه به اندازه خودشون خوب بودن.
بعد از مدّت ها در سالن شهرزاد که اکثر اوقات اجراهای ضعیفی درش می دیدم یک اجرای به یاد موندنی دیدم و قطعاً خاک سفید نمایشی هست که بشه دیدنش رو به بقیه هم توصیه کرد؛ البته با توجه به استقبال مخاطب فکر نمی کنم چندان نیازی هم باشه :)