این جور مراسم رو در داستان های رئالیسم جادویی جنوب ایران خوانده بودم. کارهای منیرو روانی پور و دیگران. در جزیره هرمز اگر اشتباه نکنم شبیه این رسم هست. شنیده ام و ندیده ام. قشنگ بود و گریه ی عروس آخر فیلم حس مبهمی در من ایجاد کرد.