اینجا به جز سکوت، سکوتی گزنده نیست/دکتر امیرحسن ندایی

?? نگاهی به فیلم تئاتر «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»

? فرازهایی از نوشتار «دکتر امیرحسن ندایی»، در روزنامه‌ی «اعتماد»

? وقتی زنانی به سیاهی و دخمه‌ی تنهایی خود پناه آورده‌اند، «روزبه حسینی» دوربین را پنهانی به خلوت آنان می‌آورد و هر آنچه را که حاصل تجربیات تلخشان هست به ... دیدن ادامه ›› ما می‌نمایاند.

?پارامترهای زیباشناسانه تصویری مانند: کادرهای بسته، نورپردازی تاریک و دوربین ثابت، هوشمندانه تنگنای زنانی را به تصویر می‌کشد که در آن گرفتار آمده اند.

? درست هنگامی که در قصه‌ی این زنان غرق ‌شده‌ایم، کارگردان، با حرف‌هایش گویی دستور توقف می‌دهد، توقفِ همه چیز را؛ و این‌جاست که به گونه‌ای با فاصله‌گذاری، البته نه به معنای کلاسیک که در نمایش‌های متداولِ ایرانی شاهد هستیم، بلکه به شکل مدرنِ آن رخ می‌دهد، و حس ما (مخاطب) و حس کاراکترها را در هم می‌شکند، و چیزِ تازه‌ای را می‌سازد.

? برای (این) زنان، دنیا از هم فرو می‌پاشد و تمامی‌ هویت‌ها را در خود محو و تبدیل به چیزی نزدیک به هیچ می‌کند؛ مای مخاطب شخصیت‌ها را درست در زمان خُرد شدن‌شان، آن هم هنگامی ‌که هویت از آن‌ها زدوده شده است، به نظاره نشسته‌ایم.

?استفاده از نوعی ضدقصه در درام، شک برانگیزی در تبیین و ساختِ شخصیت‌ها، غیر منتظره بودنِ پایانِ کلِ قصه‌ها و در نهایت پایان‌بندیِ کلِ اثر، شگردی است که روزبه حسینی برای هر چه ابهام آمیزتر و رمزگونه‌تر شدن، استفاده می‌کند؛ که این خود، یکی از خصوصیت‌های برجسته و سبک ممتاز روزبه حسینی و آثار اوست...

لینک نوشتار کامل در روزنامه اعتماد?

https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/176665