اجرایی تعاملی اما با نحوه تعاملی جدید که باعث می شد تا حدی شبیه به یک مسابقه هم باشد. ایده کلی اجرا از نظر بنده جالب بود، اما فکر می کنم مسئله ... دیدن ادامه ›› ای که وجود داره این هست که با توجه به توضیحات اولیه اجرا، تماشاگر ممکنه اجرا رو صرفا به عنوان یک مسابقه ببینه که فقط ۲ برنده داره، در صورتی که از دید بنده این اجرا صرفا یک رقابت بین بازیگران نبود و هدف دیگری هم داشت که شاید نیاز به دقت بیشتر به تمرین هایی که کارگردان اجرا، خانم مارین ون هولک به بازیگران میداد و ترتیب این تمرین ها و جزییات رفتاری بازیگران در این تمرین ها بود. از این نظر، اجرا من رو یاد فیلم Lux Aeterna از Gaspar Noé می اندازه که در واقع بخش کوچکی از سختی ها و مشکلات یک بازیگر رو به تصویر می کشه و توی این اجرا، کارگردان حتی واقعی تر و به صورت تعاملی این رو به ما نشون میده. ترکیب این موضوع با حالت مسابقه ای بودن، از نظر بنده میتونه به تماشاگر اهمیت جایگاه و رای خودشو بهش نشون بده که این موضوع باعث شه مخاطب رایی که میده با دقت تر و واقعی تر باشه و به کسی رای بده که واقعا حقش هست موفق شه. در غیر این صورت میتونه در مخاطب باعث ایجاد حس بدی نسبت به خودش شه که با دیدن اتفاق های روی صحنه، رای رو به کسی بده که حقش نیست. مشابه به کاری که Michael Haneke در فیلم Funny Games با بیننده ها می کنه. در کل میتونم بگم اجرای متفاوت و بسیار خوبی بود، اما با این وجود شاید این نحوه رای گیری برای انتخاب بازیگران اونقدر که باید کارآمد نباشه، به دلیل اینکه تماشاگرها با ۹ نفر بازیگر جدید رو به رو میشن و تا ۱۰۰ دقیقه آینده باید ۲ تا از اون هارو انتخاب کنند، در صورتی که خود بنده تا آخر اجرا، اسم بعضی از بازیگر هارو یادم میرفت و توجه به رفتار همه تا حدی دشوار بود و اگر تماشاگری آشنایی قبلی با یکی از بازیگر ها داشته باشه، شاید به صورت نا خودآگاه، توجهش بیشتر به سمت اون بازیگر جلب شه.
در نهایت، علاوه بر کارگردانی خوب مارین ون هولک، به نظر بنده اجرای بهزاد کریمی و نجوا صاحب الزمانی نسبت به بقیه نقاط قوت بیشتری داشت، هرچند که بقیه بازیگران هم بسیار خوب بودند. خانم صاحب الزمانی آرامش خاصی روی صحنه داشتند و این باعث میشد که راحت تر بتونن با هر تمرینی مواجه شن و خوب انجامش بدن. همچنین شبی که بنده اجرا رو دیدم، آقای کریمی از یک جنون لازم برای بازیگری حرف زدند که بسیار با این حرف موافق بودم، جنونی که مرز بین بازی و حقیقت رو از بین میبره.