به عنوان یک شخص به مثال تئاتری و یک دانشجوی تئاتر بی سواد مینویسم، به عنوان مخاطبی که سلیقه اش کمی با دیگران فرق دارد :
"هنر و تاریکی" چیزی که بیشتری از ما آدم هایی که به نحوه ای به دنبال هنر هستیم را در برگرفته .
بعد از پایان نمایش، توقع نداشتم که بعد از دیدن این همه کار بد در این چند وقت با خود بگویم که کار خوبی دیدم
شاید این نمایش از نظر مضمونی به سلیقه ی بعضی ها خوش نیاد
اما اقتباس درست از نظر داستانی از روی زندگی نقاشی بزرگ مثل روتکو کار آسانی نیست .
انتخاب زمان ، مکان ، موقعیت ای که ساخته شده بود و همه ی ریزه کاری هایی که ممکن است حتی به چشم من هم نیامده باشد قابل ستایش است .
کمترین حرفی که میتونم بگویم این است که حداقل برای لحظاتی بلند من را از دنیای بیرون جدا کرد.
و بازی بازیگران بخصوص بازیگر نقش روتکو قابل ستایش بود .
در خلاصه میتونم بگم که ممنون به صحنه ی تئاتر دوباره زندگی بخشیدین.