نمایش رو اصلا دوست نداشتم. جدا از نظر شخصیم راجع به خسته کننده بودن نمایش و باگ‌های دیگه‌ای که_به نظر من_ داشت، با اینکه یک شب مونده به تموم ... دیدن ادامه ›› شدنش، ولی این موضوع به نظرم انقدر مهمه که از کامنت گذاشتن راجع بش نگذرم. صحبت راجع به خودکشی و ارائه‌ی هر نوع محتوایی راجع به این قضیه خیلی موضوع حساس و مهمیه. حتی نوشتن و پخش خبر راجع بهش هم باید با حساسیت و پروتکل ویژه‌ای اتفاق بیفته چون شما هیچ وقت نمیدونی مخاطبت میتونه با چه چیزایی تو مغزش سر و کله بزنه، نمیدونی مخاطبت اندیکاسیون خودکشی داره یا نه! از اول نمایش تعجب من شروع شد و باورم نمیشد که داره چه اتفاقی میفته! یک ساعت و خورده‌ای نمایش بدون توقف راجع به انگیزه‌هایی که میتونه برای خودکشی وجود داشته باشه! اونم تو جامعه‌ای که فقط طبق آمار رسمی، سی درصد مردمش با اختلال روان دست و پنجه نرم می‌کنن و آمار خودکشیش هم هرسال به طرز معناداری افزایش پیدا می‌کنه!
از مسئولین هنرهای نمایشی که فک می‌کنن باید نمایش مخاطب رو، که اتفاقا بسیار هم برای جامعه‌ی غافل ایران لازمه، متوقف و سانسور کنن، انتظاری نیست ولی سعید روستایی بدجوری ناامیدم کرد.