درود فراوان
دیشب به اجرای کنسرت نمایش " لکانطه" رفتم و با تصور اینکه قرار نیست کار خوبی باشه. با توجه به اجراهای زیادی که رو صحنه وجود داره. اما صادقانه بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم. از نویسندگی شروع میکنم که علی اصغری چقدر ساده و روان نوشت و چقدر نکته سنج طوریکه من و اطرافیانم گریستیم و دلمان سوخت و‌گرفت بخاطر سالهای از دست رفته گذشتگان ما. از کارگردانی که بسیار چیدمان دقیق و حساب شده ای داشت و از تمام صحنه کارگردانان به نحو احسن استفاده کردند. از هدایت درست بازیگران و گروه موسیقی. طراحی لباس مقدی شامیریان همیشه مورد تحسین قرار گرفته و اینبار با جزییات دقیق تر حتی از ساعتی که برای عروس درنظر گرفته بود و‌نوع پوشش سال به سال بازیگران، طراحی صحنه پریشاد مستوفی پورم جای حرف داره رنگ خاکستری صندلی ها و از حداقل ها و بجا استفاده کردن آکساسور و فضای صحنه و قابل لمس بودن فضا و دورانی که نمایش اتفاق افتاد.
بازی فوق العاده تحسین برانگیز فرزاد حسنی که واقعا عالی بود. مونولوگی عاشقانه ی پر از درد و رنج یک شاعر و رفیق شفیق آن دوره که با زیبایی و‌طنازی فرزاد حسنی اشک بر چشمانمان جاری کرد. و صد افسوس که رفاقتهای این چنینی از یاد رفته حتی عشقهای این چنینی. دست مریزاد به فرزاد حسنی. فرنوش نیک اندیش با بازی روان و بیان خاصش به این نمایش رنگی دیگر داد. نباید از بازی امیر غفارمنش، حسین پور کریمی و آذین رئوف غافل شد. بازیها دقیق و بدون کوچکترین اغراقی. و در پایان مهدی یغمایی عزیز، انسانی شریف و هنرمندی به غایت ماندگار با صدا و بازی قشنگش رنگی ویژه به کافه لکانطه داد. انتخاب شعرهایی که همش خاطره بود و چقدر باهوش و‌ذکاوت بود که تمام ما دوست نداشتیم از کافه بیرون ... دیدن ادامه ›› بیایم.
ممنونم از تمام گروه اجرایی کنسرت نمایش لکانطه که با این پکیج عالی منو تا به الان به فکر فرو بردند. امیدوارم همه این پکیج عالی ببینند و لذت ببرند.