۷ سال با تئاتر قهر بودم و با اینکه میدونستم یه سری از نمایش‌ها واقعا فاخرن و اگر نبینم برای همیشه لذتش رو از دست میدم ولی بازم عهد بسته بودم با خودم که پا تو هیچ سالن تئاتری نذارم.
«درخت شیشه‌ای آلما» فرید قادرپناه برای من نقطه عطفی شد که دوباره بخوام به تماشای یک نمایش بشینم؛ هرچند که در درجه اول هدف از دیدن اون نمایش هم ملاقات با دوستم بعد از سالها دوری بود نه لذت بردن از اجرا.
همون نمایش کافی بود برای اینکه من دوباره بخوام چرخ بزنم در سالن‌های مختلف و از این دنیا چند دقیقه‌ای بالاتر و فراتر برم. در این حدوداً یک سال ۱۰ تا نمایش فوق العاده دیدم و فرید قادرپناه با گروه بی نظیرش یه بار دیگه به من ثابت کرد که در انتخابم اشتباه نکردم.
پناه کاه برای من از اون نمایش‌های حال خوب کن به یادموندنی شد و احساس شگفتی‌ای که بعد از تموم شدنش داشتم رو هرگز فراموش نمیکنم.
مرسی مرسی مرسی از این گروه خفن که تک تکشون به زیباترین و واقعی‌ترین شکل روی صحنه اجرا کردن و درخشیدند. تشکر ویژه هم از گروه موسیقی که اگر نبودن قطعا این نمایش یک بخش تهی در ذهن ما جا میذاشت.
همگی خسته نباشید.
برق بزنید همیشه