شریف مثل آرش دادگر
در شبی که هیچ چهره ای نه در قامت بازیگر و نه در قامت تماشاگر در سالن نبود آرش دادگر تاتر را به مثابه تاتر به هنر نمایش ایران نشان داد.آرش دادگر به تنهایی جور آن عزیزانی که در خانه نشسته اند و برای تاتر مرثیه سرایی میکنند و زمانی خودشان را از سردمداران تاتر معرفی میکردند را کشید.بازی های بی نظیر،چینش بازیگران توسط آرش دادگر بازی بازیگران را دو چندن بهتر کرد مثل آن صحنه ی برادر در آوانسن.دکور و نور خود به تنهایی یک پرفورمنس جداگانه بودند و تلفیق آن ها با موسیقی نمایش را به شاهکار تبدیل کرد.متن و دیالوگ نویسی شهرام احمد زاده هم در این مهم بی تاثیر نبود.در کل خسته نباشید به همه ی عوامل.اگر از آن دسته عزیزان هستید که نفهمیدن به نفعشان است این اجرا را پیشنهاد نمیکنم.