آدمی تا زنده است حتماً چیزی دارد که بتوان از او گرفت و این برای حاکمیت موجب خوشحالی و برای مردم مایه دردسر است. حتی شخصی را که به زندان ابد محکوم شده و از هر گونه رفت و آمد و هوای آزاد و خانواده و هرگونه امتیازی محروم می باشد می توان به سیاه چال مرطوب انداخت و یا او را از غذای گرم محروم نمود و یا با باتون کتکش زد و اثر چنین تنبیهاتی درست مانند سقوط از اوج آزادی و کامروایی می باشد. و زندانی برای اینکه از چنین مجازاتی در امان باشد مقررات زندان را اجرا می کند در حالی که این مقررات برای او نفرت انگیز می باشد و بتدریج روح انسانی زندانی را از بین می برد.

پله اول دوزخ
الکساندر سولژنیتسین
ترجمه عباس رهبر
چاپ اول ١٣٧١
انتشارات قومس

مطلب درج شده از کتاب: صفحه ٦٩٤

چقدر غریبانه شده وطن م این روزها
چه دردی تحمل میکنیم این روزها
هر لحظه به جوانان و آینده هاش فکرمیکنم به تغذیه درست- بهداشت درمان - شهرسازی - محیط زیست - آب و نان - مسکن - اشتغال -ترافیک - فرهنگ و هنر از همه مهم تر آموزش و پرورش
همه چیز در حال سقوط است