خطوط تیز و برنده‌ی دکورِ مینیمالیستیِ آهنی و سخت در کنار میزانس‌های خط‌کشی شده‌ی مورب و زاویه‌دار و نوری‌ که احتمالا با کمبود امکانات سالن به کمکِ این طراحی‌ نمی‌آید و بازیگرانی که بر اساس همین اتمسفر،
بازی‌ها و حس‌هایشان طراحی و هدایت شده که ایدآل این هماهنگی در کارگردانی و بازیگری در بازیِ مرتضی علیدادی به اوج خود می‌رسد، همه نشان از اجرای یک برداشتِ به‌روز و مناسبِ وضعیتِ امروزِ جامعه از مکبث است.
روز‌های پایانی این اجرا رو از دست ندید.