برای بار دوم نمایش را دیدم و هر چه از زیبایی اجرا بگم کمه! وسط های نمایش فراموش می کنین که در سالن تئاتر هستین حس می کنین در موزه هستین یا اردوگاه اسیران و هر ماه آوریله !!
هماهنگی بازیگران، هیجان صحنه ها و نمایشی که همه چیزش به اندازه است…
درد دارد غم دارد اما امید هم دارد
و امید تنها جنون آدمیزاده!!
روزهای سیاه اردوگاه ها ‌و جنگ ها و حاکمیت دیکتاتورها و ارباب ها گذشته و باز هم میگذره و تا وقتی خورشید و آسمون و ابر و بارون هست زندگی ادامه داره ….