دیشب به تماشای بیداری کالیگولا نشستم. با مطالعه ای که درباره شخصیت کالیگولا داشتم مقداری تونستم با اجرا ارتباط برقرار کنم. فریاد زدن های مدام باریگران برای گفتن دیالوگ هایشان ، موسیقی پس زمینه ای که نامربوط به فضای صحنه بود و اجازه تفهیم درست مونولوگ های هربازیگر رو نمیداد و تن بالا و سرعت بیان بالای بعضی از بازیگران باعث شد قسمت زیادی از دیالوگ هارو متوجه نشم و این روند فرسایشی تا آخر نمایش ادامه داشت و متاسفانه ناراضی از سالن خارج شدیم...

از نکات مثبت هم حرکات گروهی و نمادین و بعضا آشفته بسیار زیبا بود

خسته نباشید به عوامل <بیداری کالیگولا>