در تک تک جزئیات این نمایش می‌شد فهمید که ابراهیم پشت‌کوهی، پشت این نمایش است.
نور، بازی‌ها، موسیق و دکور عالی بودند. ارجاعات اجتماعی که اکثرا در نگاه طنز بیان می‌شدند [که بجز تعداد اندکی] اصلا به سمت لودگی نرفتند.
در خصوص نمایشنامه یک جور از هم گسیختگی حس می‌شد که اگر تماشاگر صرفا به سفری که شخصیت اصلی داستان در طول ماجرا داره نگاه کنی، چندان اذیت نخواهد شد.
در نهایت امیدوارم تماشاچیان پر انرژی تری نسبت به اجرایی که من دیدم این نمایش رو به تماشا بنشیند، چون که هم منو اذیت می‌کرد و هم حس میکردم شاید این تماشاگران کم انرژی بی‌ذوق از انرژی عوامل بکاهند.
این نمایش رو به دوستان معرفی کردم، چون حداقل خودم و چند نفری که میشناسم با حال خوب از سالن خارج شدیم.
خدا قوت به همه عوامل