احتمال اسپویل شدن
با سلام.
نمایش برای من جالب توجه نبود.با اینکه موضوع و مضمون کار خوب بود اما نمایشنامه و اجرا جای کار و تمرین زیادی داشت.فراموش کردن دیالوگ ها و جا انداختن اونها توی ذوقم میزد..ارتباط افراد باهم شکل نگرفته بود بخصوص نقش مادر و فرزندی خیلی رسمی بود.بعضی دیالوگ های لازم اصلأ وجود نداشت مثلاً جایی که پسر می‌گفت چرا نامه رو ندادی انتظار داشتم بگه پس نامه کو کجاست یا چکار کردی ولی یهو پسر رفت.
خانم نوایی بازی خوبی ارائه دادند اما صدای ته گلویی ایشون با بازی خوبشون تضاد ناجوری ایجاد کرده بود.کاش با صدای اصلی خودشون صحبت کنند.
نمایش بسیار واضح بود چندین بار موضوع به این مشخصی رو از جهات مختلف نشون داد دیگر نیازی نبود مشاور یا دکتر روانشناس صحنه ها رو توضیح بدن..اگر بلافاصله منظور تئاتر یا هر هنری توضیح داده بشه پس نقش تماشاچی این وسط چیه؟ اون هم موضوعی با این وضوح و تکرار...
تصاویرپس زمینه جالب بود اما مفهوم اون در اون لحظه و ارتباط با دیالوگ ها کاملآ قابل درک بود و نیاز به توضیح دکتر نبود.
تماشاگر باید فرصتی برای تأمل و تعمق داشته باشه و با تحلیل بعد از نمایش مخالفم.
نقطه قوت برای بنده بازی خانم نوایی بود.