لطفا یک کمدی محترمانه ببینید!
محمدرضا صفری بازیگر نمایش «مبارک و خاتون پردهنشین» گفت: متأسفانه نمایشهای آیینی سنتی که ریشه در آیین و ادبیات ما دارد، در دانشگاهها تدریس نمیشود و حتی نام یک خیابان هم به نام بزرگان تئاتر سنتی ما نیست!
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «مبارک و خاتون پردهنشین» نوشته داود فتحعلی بیگی، به کارگردانی علی طربی و تهیهکنندگی امیرحسین شفیعی از ۲۱ خرداد، اجرای خود را در تماشاخانه سنگلج آغاز کرده و تا ۱۵ تیرماه روی صحنه است.
محمدرضا صفری که در نمایش «مبارک و
... دیدن ادامه ››
خاتون پردهنشین» با ایفای دو نقش حضور دارد، بازیگری در نمایشهای ایرانی بهخصوص تخته حوضی را دارای چالشهای مهمی ارزیابی کرد و به آنا گفت: در اینگونه نمایشها بازیگر برای اینکه در نظر تماشاگر مطلوب به نظر بیاید، باید تلاش بیشتری انجام دهد و فقط وقتی بازیگر نقش و عوامل تأثیرگذار بر نقش را درک کند، میتواند باورپذیرتر باشد. در این نمایش دو نقش دارم که از نظر خودم نقش قاضی مهم تر و تأثیرگذارتر است و۵۰ درصد به آنچه میخواستم رسیدم.
این بازیگر ریشه نمایشهای تخت حوضی را آداب و رسوم ایرانیها دانست و افزود: فکر میکنم تماشای این نمایشها هم برای تماشاگران عام و هم تماشاگران خاص و به ویژه نسل جوان امروزی ضروری است و در نگهداری و بقای نمایشهای آیینی سنتی تأثیرگذار است که برای نسلهای بعد هم بمانند و تماشایی باشند.
صفری که از ابتدا بازیگری را با نمایش کمدی آغاز کرده است، افزود: متأسفانه نمایشهای آیینی سنتی که ریشه در آیین و ادبیات ما دارد در دانشگاهها تدریس نمیشود، بهطورکلی به اینگونه نمایشی توجهی نمیشود بهعنوانمثال چرا نباید در ایران خیابان یا میدانی به اسم سعدی افشار باشد، درحالیکه بزرگانی، چون پیتر بروک عاشق و شیفته او بودند و الان اگر از دانشجویان بپرسیم سعدی افشار کیست افراد کمی او را میشناسند که این تعداد هم رفتهرفته کمتر میشوند، اما اگر بپرسیم پیتر بروک کیست؟ همه او را میشناسند درحالیکه خودش عاشق سعدی بود.
وی با اشاره به اینکه نمایش «مبارک و خاتون پردهنشین» یک کمدی خیلی محترمانه است، ادامه داد: این اثر به دلیل قصه دلنشین و درامی که دارد، برای تماشاگران جذاب است ولی مهمترین ویژگی این نمایش که میتوان به آن اشاره کرد فراگیری است، چون نمایشی برای تمام اعضا خانواده است و همه اقشار را در برمیگیرد.
این هنرمند گفت: تئاتر نیاز به کمک دارد تا جای خودش را در سبد خانوار پیدا کند و سالنهای دولتی هم نیازمند توجه بیشتر هستند، به ویژه تماشاخانه سنگلج که بخشی از تاریخ تئاتر است. دو سال قبل در این سالن اجرا داشتم و حالا هم که با «مبارک و خاتون پردهنشین» به اینجا بازگشتم، متأسفانه هیچ تغییری و پیشرفتی ندیدم.