اجرای مونولوگی بی نقص نوشته آقای سید امیر پیشوایی که به مرگ زاویه دید جالبی داشت که پیشرفت قلم نسبت به نمایش چهل‌لم هم به خوبی قابل درک هست، از انتخاب بازیگر گرفته تا طراحی صحنه و انتخاب موسیقی متن و....

از اجرای سخت و پر انرژی مرتضا امینی تبار هم باید تقدیر کرد

من نمایش رو سه بار دیدم و هر سری بخش های جدیدی از متن برام جالب بود
از موسیقی آخر (imminence) نمایش گرفته که کاملا درست انتخاب شده بود و علتی شد که چند بار به این اجرا بیام تا نحوه تصویر سازی از محیط توسط بازیگر و....

نمایشی هست که ارزش چندین بار تمدید شدن رو داره و حتی میتونه تبدیل به یک فیلم تئاتر خوب هم برای پخش در پلتفرم های ویدیویی بشه