امشب به تماشای این نمایش نشستم...
نمایشی با نمایشنامه ی بینظیر و شخصیت پردازی های فوق العاده!
بازی ها بسیار روان و باور پذیر بودند.
دیالوگی که بسیار دوستش داشتم:
"هر سربازی که کشته میشود دو نفر میمیرد، او و دختری که در قلب اوست..."
در طول نمایش بارها خندیدم اما با بغض!
و در پایان "ما در عمارتی نفرین شده همگی مجبور و گرفتاریم!"
بسیار لذت بردم، متشکرم