پیکار مابین ایمان سرد و شک مقدس
پندار گناه به مثابه زمینی ترین شکل وجود
شرم ادیپ در چشمانی که دیگر نمیبینند
و انقطاع نسلی که از عشق بر جامانده .
اینها همه در احتضار کابوس گونه زیگموند
ما را به تماشایی ترین شکل تناسخ بر صحنه فرا میخوانند.