از همون اول کار باید اشاره کرد به این ذوق و سلیقه و متن خوب برای یک اجرای درست و در عین حال ملموس و ذهنیت نمایشنامه خارجی که کمتر با اقتباس و یا هدف خوب جلو میره، واینجا در عین اشتباهات کوچک اجرا قابل قبول بود و صحنه آرایی دیزاین کار به همراه کار گرافیکی در عین حال مرتبط با حقوق زن در جامعه امروزی بود، هر چقدر هم که کار بازیگر مرد با تجربه ای مثل امیرکاوه آهنین و حمید رحیمی خوب بوده باشه، موسیقی کار غم درون مایه این نمایش رو بسیار افزون کرد و دست مریزاد باید گفت به گریمور و دراماتورژ حرفه ای که چاشنی بسیار مهم و با ارزش این نمایش بودن
بابت کار بیکلام و اندک گفتار پایانی آقای محسن حسینی و حرکت و فرم مناسب در انتقال بازی خود و موفقیت ایشون در کیفیت نمایش تشکر ویژه ای نیز دارم
در کل به لحاظ بیان و بدن و حضور روی صحنه هم کار بانوان این نمایش قابل ستایش بود.
، امیدوارم این کار خیلی بیشتر دیده بشه و از لحاظ قیمت بلیط هم طوری نباشه که مخاطب همیشه خودش رو در شرایطی ببینه که وقتی مجبورند تخفیف میگذارن و در غیر این صورت تماشاگری که اکثرا دانشجو و قشر ضعیف تر و فرهنگی جامعه هستن ترویج و سوق پیدا نکنن و ذوق دیدن این اجراها رو نخوان داشته باشن
در پایان بیشتر هوای همدیگه رو داشته باشیم و نقد و تعریف و تمجید از کار رو عادلانه و نه به قصد تخریب و زیادی بالا بردن اون به کار ببریم