به طور کلی در حقیقت اگر بخواهیم درمورد مضمون داستان صحبت کنیم مضمون مناسب و کاملا اثرگذار بود و گیرایی خودش را داشت اما چند نکته حائز اهمیت هستش
1_ بازیگران همه درک کاملی از نقش خود داشتن اما متاسفانه دیالوگ بعضی بازیگران به هیچ وجهه ارتباطی به نقش نداشت من برای تک تک بازیگران احترام زیادی قائل هستم اما متاسفانه نقشی مثل نقش تهمینه هیچ ارتباطی به داستان نداشت در واقع تهمینه یک جور مشاور و همراه ایراندخت بود اما این همچین چیزی دیده نمیشد او تلاش میکرد فقط فراز ها و نشیب های ایران زمین رو به تصویر بکشه که برای یک ملودرام عاشقانه به نظر من مخاطب این یک چیز بی ربطی هست

۲_ به شخصه معتقدم نقش رئیس هتل لهجه مناسبی نداشت لهجه لهجه ی تقریبا گیلانی بود که ما میتونیم توی سریال هایی مثل پس از باران ببینیم

۳_لیلیان ... دیدن ادامه ›› رو من خیلی دوست داشتم چرا که بسیار لهجه ی خوب و مناسبی داشت و اکت اکت خیلی قوی بود و در واقع حتی از سیاوش و ایراندخت هم وطن پرست تر بود و عاشق وطنش بود


۴_کاراکتر سیاوش کاراکتر بیش از اندازه احساسی و غیر منطقی بود به شخصه معتقدم آدم هر چه قدر به یک شخص دلبستگی نداشته باشد اما باید احترام او را داشته باشد


به هر حال مضمون نمایش بسیار مضمون خوبی داشت و امیدوارم تک تک عزیزان موفق باشند و مانا

با تشکر از نظرات شما بیننده محترم ، به عنوان نویسنده و کارگردان اثر باید متذکر شوم که تهمینه نمادی اسطوره ای، فرا زمینی و حامی روحی و معنوی ایراندخت است که برای کارکترهای دیگر که در فضایی رئال و ملموس زیست می کنند قابل درک و دیدن نیستند...تنها سیاوش و ایراندخت با تهمینه قادر به ایجاد ارتباط کلامی هستند ، تهمینه بایستی در سکوت و اکت مناسب خود را
برای تماشاگر ترسیم کند که در نمایشنامه خوانی با تمرکز بر خوانش این امکان وجود ندارد ....لیلیان هم در فضایی واقعی و زمینی سر می کرد و جهان سیاوش و ایراندخت برایش غیر قابل درک بود و آزار دهنده ....سیاوش نقاش است و مجسمه ساز پس انتظار فردی منطقی و عقلایی در این کارکتر نمی توان داشت ...پیچیده و چند بعدی است .در باب لهجه مدیر هتل ایشان گیلانی ولی ساکن مازندران که در جهت یکنواخت نشدن قصه متفاوت خوانش می کرد ...فراموش نکنیم اکت بعضی از بازیگران جز اصول اصلی نمایشنامه خوانی نیست ..و سلیقه ای انجام میشه ...