با درود و خسته نباشید خدمت همه ی کسانی که در تولید و اجرای این تئاتر نقش داشتند و درود به همه ی کسانی که به هر شکلی چراغ تئاتر را روشن نگه میدارند.

نظرم به صورت خلاصه:
از تماشای کان لم یکن راضی بودم ولی نه در حدی که بخوام دوباره یا چندباره تماشاش کنم.برای کسانی که میخوان یک ساعت و خورده ای لبخند بزنند و از تئاتری نسبتا خوب لذت ببرند حتما ارزش یک بار دیدن رو داره.

نظرم به ... دیدن ادامه ›› صورت مفصل:

وقتی اسم یک سلبریتی که حرفه ای غیراز تئاتر داره و اولین اجراش هست به میون میاد، گروه زیادی به ویژه جامعه ی هنری و تئاتری که سالهاست تخصصی تئاتر رو دنبال میکنند نسبت به این مسئله گارد می‌گیرند و عجیب اینکه این قضاوت های منفی و گاردها قبل از تماشا و حتی شروع اجراهای اون کار هست! البته این نکته رو هم بگم که منظورم همه ی اهالی تئاتر نیست و هنرمندها و هنردوستان منصف هم کم نیستند.

من به عنوان یک هنرجوی تازه کارِ تئاتر که تقریبا پنج سالی هست با این فضا آشنا هستم ولی هیچ ادعایی ندارم، شاید بهتر بود برای محبوب کردن خودم در جمع روشنفکران تئاتری، به این تئاتر و امثالش نقدِ تماما منفی وارد کنم، ولی انتخاب کردم که واقعیت رو بگم، نه کم نه زیاد.

بازی آقای هادیان به عنوان اولین تجربه ی بازیگریشون قابل قبول و خوب بود(حتی بیشتر از چیزی که انتظار داشتم) و به خصوص در اولین مواجه ی مخاطب با کارکتر رضا خوشمرام، یعنی بخش مداحی، خیلی خوب عمل کردند و نمکِ به اندازه ای داشتند. تنها ایرادشون این بود که لهجه ای که اتفاقا خیلی هم شیرین ادا می‌کردند گاهی بود گاهی نبود و نمیدونم این خواسته ی کارگردان بوده یا نه ولی به نظرم اگر کل دیالوگ هاشون با لهجه بود، بازی یکدست تری داشتند. درکل استعدادش رو دارند. با شناختی که ازشون دارم انسان اهل ادب و فرهنگی هستن و معلومات زیادی دارند و لایق محبوبیتی که دارند هستند. راهشون هموار.

بهترین و بانمک ترین بازی این تئاتر متعلقه به آقای مازیار مهرگان و هیچ ایرادی بهشون وارد نیست.تقریبا نصفِ کل اجرا لبخند به لب داشتم ولی بخشی که آقای مهرگان بازی کردند، به خصوص بخشی که تلفنی با نامزدش حرف زد، با صدای بلند خندیدم و میتونم ادعا کنم کل سالن می‌خندیدند. البته این خنده و ارتباط با تماشاگر ،هم به خاطر اجرای درست بود، هم کارگردانی خوب. نتیجه اش این شد که حتما سعی میکنم کارهای بعدی آقای مهرگان رو دنبال کنم.

آقای خداوردیان و آقای موسویان هم بازی خوبی داشتند و تونستند لحظات بانمکی خلق کنند.

نمایشنامه و کارگردانی هم قابل قبول و خوب بود و تونسته بود مسائل و مشکلات امروزه و یک سری ممیزی ها رو به صورت کمدی به اجرا در بیاره و با مخاطب ارتباط برقرار کنه.

و اما از نکات منفی میتونم به این اشاره کنم که کارکترها در بخش زیادی از کار ، با داد حرف می زدند و این از یه جایی به بعد آزاردهنده شد و میتونست کمتر باشه.
و یک مشکل دیگه که به نظرِ من اومد ولی ممکنه بخشی از بازی بوده باشه اینه که آقای یزدان فتوحی با کارکتر رهی چندجا انگار دیالوگ یادشون رفت و تپق زدند ولی تونستند جمعش کنن، البته این طبیعتِ اجرای زنده هست و پیش میاد، اما اگر با بقیه‌ی بازیگرهای همین تئاتر مقایسه کنیم، به نظرم اومد تسلطشون یه مقدار کمتر از بقیه بود و شایدم به قول معروف امروز روزِ خوبشون نبود.
نکته ی دیگه اینکه، قبل از شروعِ اجرا، اعلام نکردند که موبایل ها رو سایلنت یا خاموش کنیم و از فیلمبرداری خودداری کنیم. شروعِ اجرا یعنی در اصل پیش درآمدِ اجرا و وقتی تماشاگر ها وارد سالن میشدند درحالی که آقای موسویان با کارکتر جلیل اجرا می‌کردند، بانمک بود و فضا سازی خوبی برای آماده کردن مخاطبا داشت، ولی کاش یه طوری اون اعلامِ خاموش کردن تلفن ها و ممنوعیت فیلمبرداری رو تو همون پیش درآمد می گنجوندن، مثلا میتونست اون مامور که وارد شد و از اونجا نمایش اصلی شروع شد اعلامش کنه.
این مسئله رو به دو علت به عنوان مشکل مطرح میکنم: اول اینکه واقعا روشن شدنِ صفحه ی گوشی افردای که کنارم یا جلوم نشسته بودند و فیلمبرداری میکردند آزاردهنده بود و تا جایی که اطلاع دارم از اصول و آداب تئاتر دیدن اینه که گوشی ها خاموش باشه، فیلمبرداری نشه و خوراکی خورده نشه. دوم اینکه بخش زیادی از مخاطب هایی که حداقل من دیدم، مخاطب همیشگی تئاتر به نظر نمیومدن و این اصلا ایرادی نداره که به خاطر آقای هادیان اومده باشن،خیلی هم خوبه که چرخ تئاتر بچرخه و به مخاطباش اضافه بشه، اگر حتی یک نفر هم از بین طرفدارانشون از این اجرا به بعد به تئاتر علاقه مند بشه و مخاطب تئاتر بشه اتفاق خیلی مثبتیه ولی چه بهتر که از همین اول آدابش هم یاد بگیره.
یه نکته ی دیگه اینکه بیشترِ بارِ تبلیغاتی این تئاتر برای بازی رهام هادیان هست و خب طبیعیه، ولی این اجرا پتانسیل اینو داره که روی بقیه ی بازی ها و جنبه های دیگه ی کار هم مانور تبلیغاتی بده، مثلا کاش داخل پوستر، از عکس بازیگرها با لباس و گریمی که برای اجرا دارند استفاده میشد یا هنگام ورود تماشاگرها، بهشون بروشور میدادند.