نمیدانم چه کسانی و در کدام دوره تاریخی خط درشت سیاهی بین طرب و هنر و مطربی و هنرمندی کشیدند. آبجی مظفر داستان مطربان هنرمندی است که هنرشان در طول تاریخ نادیده گرفته شده و همواره به دیده تحقیر به انها نگریسته شده است و انچه دردناک تر جلوه میکند این است که از دیرباز تا به امروز، هنرمندان و هنردوستان غربی بیش از خودی ها قدر و ارزش ان را میدانستند و میدانند.

نمایش طنز آبجی مظفر با تکیه بر بازی خوب بازیگران و ریتم درست آن میتواند تماشاچی را تا پایان نمایش با خود همراه سازد. البته طنز نمایش بیشتر متکی بر طنازی های کلامی و حرکتی بود تا طنز موقعیت. بازیگر نقش قدمشاد به حق سنگ تمام گذاشت و به شخصه شیفته حرکات موزون و صدای او شدم.
پرفرمنس بازیگران هنرور از نظر هماهنگی و طراحی رقص آنها با توجه به موزیک زنده روی صحنه، قابل توجه بود.
صحنه نمایش خالی بود که با چند پرده در اطراف ان احاطه شده بود و به فراخور موقعیت های نمایش، صرفا با المانهای ساده دکور، به خوبی می توانست پیش برنده داستان باشد.

اجرا را دوست داشتم و به دیگران هم توصیه میکنم حتما تین کار را ببینند.