بنظرم عمقِ خلاقیت در یک نمایش، زمانی خود را نشان می‌دهد که بتوانیم مضامینِ بسیار ساده را، به گونه‌ای که برای مخاطب خسته کننده و تکراری نباشد، عرضه کنیم. دقیقاً به مانندِ نمایشِ «از میان نهنگ‌ها». مضامین بسیار ساده هستند، اما در هر کدام که ریز می‌شویم متوجه عمقِ دردِ تمام و انکار نشدنی آن‌ها در زندگی خویش می‌شویم. دیوار های چهارم بسیار به جا شکسته می‌شد و چه حیف که جلوی خودم را برای مشارکت با بازیگران گرفتم. از نگرفتن آدامس گرفته تا زمانی که فندک در پاکت سیگار نبود. به حدی که فندکم را در مشتم گنجاندم که اگر بازیگر مرد از کسی فندک خواست، صدایم در بیاید. شاید شبی دیگر برای ارضای این نیاز به تعامل با بازیگران، مهمان‌تان شدم.