خب ..
باید بگم که وقتی اسم محمد مساوات رو دیدم که یکی از کارهای به شدت مورد علاقمو مجدد روی صحنه برده ، به جرات میتونم بگم که از شدت ذوق چشمام برق میزد
سال 96 که این اجرا رو تو قشقایی دیدم ، حسی که بعد از نمایش داشتم رو هیچوفت فراموش نمیکنم
فوق العاده بود
بی نظیر بود
بی همتا بود
بازی ها خارق العاده بود
ریتم کار عالی بود
دکور در خدمت متن و به شدت جذاب و البته خیلی جمع و جور بود
مفهوم کار به درستی انتقال داده شده بود
نور عالی
موسیقی ... دیدن ادامه ›› عالی و خلاصه که خیلی چیزای دیگه ...
تا مدت ها تو فکرم بود
برای همه تعریف میکردم که چه نمایشی رو از دست دادن

همه چیز بی نقص بود
خیلی خوشحال بودم که دوباره قرار هست اون شاهکار رو ببینم ولی خب چه فایده ...






**** خطر اسپویل ****

تقریبا خیلی چیزا تغییر کرده بود
بازی ها خیلی معمولی بود
اوور اکت زیاد بود
دکور خیلی بد بود
موسیقی بد بود
نور بد بود
متن انگار حرفی برای گفتن نداشت و به شکل بیهوده ای فقط کش پیدا کرده بود
خیلی طولانی و خسته کننده بود و واقعا از حوصله خیلی ها خارج بود
چه بر سر اون شنگول و منگول و حبه انگور اومده بود که به این جا رسیده بودن ؟
این چه گرگی بود ؟
چرا فرم کار انقدر بد بود ؟
چرا زمان کار انقدر طولانی بود ؟
و خیلی چرا های دیگه ....

مساوات به جرات نابغه ای و در این شکی نیست ولی این " بی پدر " اون "بی پدر " ای نبود که با جان و دل انتظار دوباره دیدنش رو داشتم


پ ن :
دلم برای شکوفه های گیلاس تنگ شد