من در ابتدا با نمایشنامه این نمایش مشکل داشتم که مشخصا این پاسخ داده میشه که در واقعیت امروز هم این موارد دیده میشه اما جهان واقعیت کاملا با جهان درام فرق داره و بسیار در درام باید باورپذیر باشه برای تمامی مخاطبین از همه قشر . حتی انگار خود بازیگران هم این مسئله عشق دختر همسایه و مرد داغون و قلچماق رو باور نکرده بودند و نتونسته بودند ارتباط بگیرند و کاملا احساس کردم مخاطب داره از این عشق غیر متعارف که بسیار در آثار دیگر دیده میشه و قابل قبول هست داره چندشش میشه و اصلا نمیشه گفت که هدف همین بوده . در این نمایش می‌بایست شخصیت پردازی طوری می‌بود که آقا مهدی رو مخاطب دوست داشته باشه مثل خیلی از شخصیت های شرور دیگه مثل گوزن ها . من شرور . فروشنده . قهرمان . درباره الی . سگ کشی . و خیلی آثار دیگه اما اصلا شخصیت های این نمایش دوست داشتنی نبودند و همین یک مورد کافیه که کار رو دوست نداشته باشم و بقیه چیزها به چشم نیاد