این چند روزه اکثر صحبتهای بین دوسنان رو خوندم و نمی دونم چرا بعضی از دوستان در مورد انتقادها جبهه می گیرند. دوستان چرا باورتون نمی شه 99% درصد بچه های تیوال واقعا کارهای رحمانیان و بیضایی رو دوست دارند و به همین خاطر اینقدر ناراحت هستند چون نمی تونند تئاتر خوب از دستشون رفته و حسرتشو خواهند خورد مثل خیلی از تئاترهای دیگه. شاید از نظر خیلی از دوستان 20 یا 25 تومان برای تئاتر اصلا زیاد نیست کاملا موافقم اما وقتی یک دفعه در عرض یکماه چند تا کار خوب همزمان با هم روی صحنه می یاد باید قید چندتاشو زد و اونوقت که بخاطر نداشتن پول مجبوری حسرت بخوری. آخه دوستان دوستداران تئاتر اکثریتشون از قشر دانشجو و یا قشر متوسط جامعه هستند و ترسشون از اینه که این جور کارها به مزاق بعضی کاسبها خوش بیاد ( که خواهد آمد ) و از این به بعد بلیطهای 25 هزار تومانی بشه 50 هزار تومان و کارهای آقای رحمانیان بشه 100000 و اونوقت که باید بشینیم حسرتهایمون رو رج بزنیم. خیلی راهها بود که می شد این نمایش رو ارزون تر و به مدت طولانی تر اجرا کرد اما ظاهرا دوستان ساده ترین راه رو انتخاب کردن یعنی حذف قشر متوسط و پایین جامعه مثل کاری که از 10 سال پیش در عرصه اجتماعی داره انجام میشه یعنی هر کسی پول داره حق داره از زندگی لذت ببره هرکسی نداره بهتره نه اهل ورزش باشه، نه اهل سینما، نه تئاتر، نه موسیقی یعنی فاتحه...