"خانه پدری" رو خیلی دوست داشتم
حس و حال یکنواختی توی کل فیلم پخش بود که قدرت نمایی استادی مثل کیانوش عیاری توی کارگردانیه
ایجاد حس و حال صحنه و دقت کردن به جزئی ترین جزئیات
به نظرم بیشتر از اون که فیلمِ فیلمنامه نویس باشه
فیلمِ کارگردانه
قصه های معمولی و اپیزودیک که با کارگردانی یه دست
حس نمی کنی بیشتر بازیگرا عوض شدن و چند سال از زمان اپیزود قبلی گذشته
چه قدر توی انتخاب و گریم بازیگرایی که چند سال پیرتر شده بودن، خوب کار شده بود.
خیلی کار خوبی بود
خوشحالم که دیدمش.

manimoon..