من اصلا قصد نداشتم برای این نمایش بی معنی اصلا مطلبی بنویسم ولی یه سری دوستان آدم و مجبور میکنند . آخه کی گفته تئاتر فقط برای قشر خاص و اندک به ظاهر روشنفکر جامعه است. اینجور که من فهمیدم اگر یه نمایش اجرا بشه که در اون بازیگر کل نمایش به ترک دیوار خیره بشه هم این دوستان میگن به به عجب اجرایی بود. بابا بس کنید این ادای روشنفکرهای بی مایه رو درآوردن خوب کار از همه نظر ضعیف بود همین آقایون و خانمهایی که میگن با ادب و فرهنگ هستن رو باید اونجا می دیدی طرف اینقدر شعور نداره که تو این آموزشگاه کوچیک رفته تو راهرو داره سیگار میکشه اون یکی داره چیپس میخوره از همه بدتر در حین اجرا دارن آدامس میجوند و پشت سر آدم هی تق تق میکنن بله خوب برای چون شمایی این کار خوب بوده در ضمن موضوعش هم براتون جذابه چون به روابط خودتون بیشتر شبیه بود تا مردم عامه جامعه. کی کفته هر کاری ارزش تعریف داره بله من نمایش "بادی که تو را خشک کرد مرا برد" و "بی بی بیدل" رو اخیرا دیدم واقعا محشر بودن چون حرفی برای گفتن داشتن ولی این کار من نمیدونم اصلا چی میخواست بگه خیلی جالبه واقعا نه مکان مناسبی داشته نه طراحی صحنه نه نور مناسب نه بازی خوب بعد میگن بیا تعریف کن . خانم ایرج پور حتی ادای گریه کردن هم بلد نبود دی بیاره بعد میگن کار خوب من وقتی بازی بهاره رهنما رو میبینم که در یک نمایش چطور لحظاتی غرق در شادی ولی لحظه ای بعد واقعا داره اشک میریزه معلومه به این کار تمایلی نشون نمیدم. حرف آخر اگه قرار برای نمایش رده مخاطب تعیین بشه خوب بگید که آدم وقت و هزینه اش و حروم نکنه!