لابلای شلختگی های دل آن چمدان آبی، امشب
در سکوت و تنهایی
در دفتری که رنگ نبودنت را گرفته بود
دستخطی از تو را خواندم
نوشته بودی: عاقبت چه خواهد شد؟

آه،
تا من باشم این بار
آن وقت شب
پی چیزی نگردم...