من چند شب پیش نمایش و دیدم ،امشب نظر هارو خوندم مشتاق شدم من هم مطلبی بنویسم
۱-کارگردانی کار عالی، نو ،خلاقانه ،میزانسن ها به هیچ عنوان کلیشه ای نبود، تبدیل یک داستان صد در صد تراژیک و تلخ به فضایی شاد کار بسیار سختیست که در این نمایش این تبدیل به خوبی انجام گرفت
۲-موسیقس خیلی خوب بود فقط یه جاهایی ریتمش تند میشد مخصوصا اون آقایی که تمپو میزد هماهنگ نبود و اون قسمتی که مم و بازیگز مقابلش شعر میخوندن با عروسک ها صدای موسیقی بالا بود صدا بازیگر به گوش نمیرسید،شعر پایانی قسمت دوم شعر یکدفعه تند شد و ریتمش عوض شد
۳ بازی ها خوب بود غلو نداشت من صادقانه با سگ بنگین و ملک ریحان خندیدم و با زین و میرزین الدین گریه کردم
چیزی که خیلی نظرم رو جلب کرد این بود که چه کارگردانی و چه متن و چه موسیقی و چه طراحی لباس و صحنه جور ی نبودکه ذهن مخاطب رو از اصل ماجرا دور کنه در واقع خونمایی نمیکردند
و از همه جالب تر شوهرم رو به زور بعد از سالها آوردم به دیدن نمایش و اتفاقا اینقدر ارتباط خوبی برقرار کرد که قول داد همه کارهای تینو صالحی رو دنبال کنه
در آخز یک نظر کارشناسانه و فنی فمینیستی راجع به بازیگرهای خانم نمایش :چقدر همگی ناز بودن