دیدمش. جالب بود ولی به همه توصیش نمی کنم. حال و هواش ی جورایی منو یاد در انتظار گودو می انداخت. ی جور حس ندانستن، تعلیق، سردرگمی توش بود. طنزش تلخ بود و زخم زبان میزد. خوبه هرازگاهی ی تلنگری بخوریم ببینیم خوابیم یا بیدار ولی ی جملش خیلی ترسناک بود: هرگز نرسیدن بهتر از دیر رسیدنه.
اینو خیلی وقتا آرزو کردم ک کاش اصلن نمی رسیدم. وقتی برسی و ببینی کار از کار گذشته بدتره...