از نگاه کردن به عکست حالم بد می شود . از تو بدم نمی آید . از قاب عکست هم بدم نمی آید . از سوراخ روی دیوار حالم به هم می خورد . سوسک ها بیرون می آیند و برایم دست تکان می دهند و می روند . شاید فهمیده باشند که من آدمی نیستم که با بی رحمی آن ها را له کنم یا بجوم . چاره ای ندارم . عکست را جای دیگر نمی توانم میخ کنم روی دیوار . دیوار های خانه نا جوانمردانه از جنس سیمانند. درست مثل قلب تو . نمی دانم سوسک ها حفاری را از کجا آموخته اند . به عکست نگاه می کنم . انگار که لبخند می زنی . لب هایت تکان می خورند . دندان های سفیدت معلوم می شوند . انگار که لای دندانت لکه ای باشد . نزدیک تابلو می شوم و به لکه ای سیاه لای دندانت نگاه می کنم . شاخک ها از توی تابلو بیرون می زنند . سوسکی از تابلو با فشار خیلی زیاد سرش را بیرون می آورد . سلام می کند . زبان سوسک ها را از کجا یاد گرفته ام ؟ . سلام می کنم . ...